Siga, no más

E d ei frase ej kjem t A huske frA den turen her, mA d vere den. Same ka en spOr om nesten, sA fAr en "Siga, no más" t svar. Og direkte oversatt betyr d "FOlg pA/fortsett, ikkje meir". Men d ska visst tolkast som "Berre stig pA og sjA dej om her i butikken min akkurat som du sjOl vil" eller noke i den dur. Vittig.

Og ellers he ej hatt en ganske sA fin og opplevelsesrik tur hittil mA ej sei. No e oss i en koslig liten landsby som heite Baños (1800 moh). D e en slags turistplass me masse aktiviteta, sA oss he skikklig fAtt boltra oss her. Baños betyr bad, og navnet e nok pga dei varme kildene som e her. Dei he oss selvfOlgelig bada i! Og ellers he oss prOvd paragliding (tandem med guide), firhjuling, sykkeltur mellom mektige jungelbekledde fjellside me stup og fossa, samt swing jump frA ei bru - en slags strekkhopp. SA om noken skulle ta turen t Ecuador en gong, e Baños absolutt A anbefale!


Men fOr oss tok turen opp i fjella her, hadde oss et par daga i storbyen Guayaquil, der oss m.a. va i en barnedAp i slummen. Ganske spesielt A komme dit som kvit og rik og sjA korsen folk leve der. D gjorde inntrykk. Og enda stOrre vart dei dA oss snakka me bestefaren t dApsbarnet. Han e bussjAfor, og han bynde pA jobb i 10-11-tida om morgon og e heime rundt 1-1.30 pA natta. D betyr at d e rett i seng, og sA e d opp og pA jobb igjen. Og i tillegg, sA he han he kun én fridag kvar 14. dag! Men klaga han? Nei da! Han va blid som ei lerke heile dagen han. Oss he masse A laere av vAre kjaere medsOsken rundt omkring i vAr vide verd! SA hon mej folkens - slutt A sipp over dArlige pensjonsordninge!

Ecuador - et u-land?

Etter ei reise pA 48 tima - derav 5 tima me sOvn - va d godt A endelig komme fram og sjA sin kjaere igjen. He opplevd litt av kvart dei fOrste dagane her, men d som kanskje he gjort mest inntrykk pA mej, e trafikkulturen her. Veiane her e ganske breie. SAnn pA stOrrelse me ca tre felt i kvar retning. Men d e ingen linje som skille kOyrefelta frA kvarandre. Her kOyre en akkurat der en vil. To i breidda, eller fire. Og blinking e ikkje vits. D e berre A trAkke pA gassen, svinge ut og legge sej pA flOyte slik at han foran dej ikkje legg sej ut han me. Og sniking e utbredt. Alle ska forbi kOa og inn i den lenger framme. Men ingen skal fA snike forbi dej. DA bli d TUUUUUUT!!! Og en anna ting som e verdt A nevne e lyskryssa her. SA lenge gatene e tomme, e d lov A kOyre, sjOl om lyset e raudt. Og me én gong lyset i kryssande gate he blitt raudt, sA e d viktig A legge sej pA flOyta og fA bilane foran t A kOyre. SjOl om en stAr longt, longt bak i kOa. Tuting e viktig. D virka nesten som alle tru at dei e dei einaste som e interessert i A komme sej framover. Men men. E litt morsomt me dA.

Sia mobilnettet i Ecuador ikkje stOtta norske mobila, bli ikkje mobilen me overalt, sA ej mA berre beklage at bilda her ikkje e mobilbilde. Men men.. Slik e livet.

Vel, sia d e julaften, mA nok ej en gong fA Onske alle som (tilfeldigvis) les d her ei riktig sA god og velsigna jul!

Snø og kvite strende

Då ej reiste heim forrige veke for ei longhelg, vart ej bedt om å gi frå mej fingeravtrykket då ej sku levere frå mej bagasjen på flyplassen. Ej vart litt forfjamsa, for d va ej ikkje forberedt på i d heile tatt, men ej ga d no frå mej då og lurte litt på ka d sku brukast t mens ej tusla mot gaten. Og der, når en sku gå ombord i flyet igjen, va d en slik fingeravtrykkslesar igjen. Så då va d berre å levere fingeravtrykket igjen og gå forbi alle so sto i kø i den betjente skranken. D bli berre morsommare og morsommare å ta fly! Så lenge en berre huska på å ikkje pirke nase eller slikke på fingern før en he vaska sej då. Tenk alle passasjerane som legg sin ekle fettete finger i samme sensor som mej. Nasty shit. Men praktisk!

Og en anna stor ting som skjede den her tirsdagen, va at ej endelig fekk et nytt mannlig søskenbarn på min mors side. Der d frå før va 6 jente (og enda ei i anmarsj) og to gutta, skulle d berre mangle at d dukka opp en gutt! Hurra hurra! Så d va stort å få helse på han før ej tek juleferie og reise t Ecuador for å feire jul me min kjære. Rart? Ja. Spennande? Ja. Tradisjon? Tvilsomt.

Så, alle mine kjære, venna og "venna": Ha en rett så trivelig juleferie!

Vestlandspietisme

D e fredag. Blå himmel og sol, og siste veke med pensum-gjennomgang va forrige veke. D einaste som gjenstend no, e repetisjon fram mot eksamen. Tenkte i utgangspunktet å bruke tida like effektivt som før, men du veit - å sitte heime i staden for å ta turen på skulen og tenke at en skal få gjort like masse likevel. Kan fungere viss en he enorm sjøldisiplin. Men ej kjenne at den ikkje e her i dag. Kombinasjonen av ei go seng og ei altfor fristande datamaskin som me dådyrauge ber om å bli slått på, ekje særlig bra for skulearbeidet. Plutselig e morgonen over. Og formiddagen me for den saks skyld. Og inspirert av alle bloggane ej he surfa gjennom, samt at d nesten e en måned sia forrige post her, vart utslagsgivande for at matteboka må ligge uberørt enda ei lita stund. D ekje lett å ver seriøs student i dagens lystfokuserte samfunn. Måtte vestlandspietismen bestå!

Marseille

Som broder Aambø skreiv på sin blogg, he han vør i Marseille. Eller, han sa han skulle t Marseille. Om han faktisk he vør i Marseille, kjem ikkje fram av d innlegget der. Men ej kan bekrefte at han he vør der. For tradisjonen tru, så må d en guttetur til i løpet av haustsemesteret for å kvele alle haustdepresjona som kjem med haustmørket. I forfjor va d Milano, i fjor va d Budapest, og i år va d altså Marseille som stod for tur. Dessverre kunne ikkje Odd Magnus bli med i år, men me litt forhandlinge, fekk oss me en energisk person likevel. D va ei glede å ha me sej unge Gustav på tur.

Skal ikkje ramse opp alt som skjedde på turen, men kan berre kort nevne at d va en herlig tur. Som gutta flest ville gjort, så fråtsa oss i mat, gjekk forbi alle jentebutikkvindu, fryda oss over Guds herlige jenteskapninge, tok en båttur rundt fengselsøya Château d'If (der greven av Monte Cristo e spelt inn), nakenbada i Middelhavet og va på Champions League-kamp mellom Marseille og Porto. Og d må nevnast at Stade Velodrome he tidenes eklaste pissoar, som avbilda øverst i midten. Men må en, så må en...

Gutta, takk for en herlig tur!

Oslo...

Ej he alltid hatt et anstrengt forhold t Oslo. Byliv e d siste ej trakta ette her i livet tru ej. Veit ikkje heilt ka ti ej fann ut d, men i alle fall va d avgjerande då ej valgte Bibelskolen i Grimstad framfor mellom anna Bildøy, Fjelltun og spesielt Fjellhaug. Og ej kan innrømme at ej kan ha sagt noke slikt som "Oslo e d største hølet som finst i Norge", og d tru ej faktisk ej fremdeles kan stå sånn delvis inne for. En he riktignok monge mulighete i nær rekkevidde. D trekke klart opp. Vandring i haustmørke gate byr ofte på interessante syn, som f.eks. en Mini me skiboks. D e kort t skog og mark me frisbeegolfmulighete, og d finst masse folk som kan fortelle dej kor veien gjeng når du he gått dej vill på dei utallige stiane i Nord- og Østmarka. Og ikkje minst e d et stort kristent studentmiljø her i byen. D seiast at studentmiljøet generelt e stort og bra i Oslo, men d kan ej dessverre (?) ikkje uttale mej om. Okey. Men ka e så gale me d her då? Nei, d ekje så gale d. Men ka me å vandre i haustmørke under stjernene og uten kunstig belysning og fare for å bli voldtatt mellom knuste ølflaske og ferske spy- og pissflekka? Eller vandre longt frå folk på den eine stien som finst i skauen (evt. på fjellet) uten fare for å aldri finne tebake? Og ka e vel bedre enn et koslig bedehus der alle kjenne alle og en bli møtt me åpne arme og og forlet kveldsmøtet me et kakestykke i handa?

D e kanskje litt satt på spissen d her då, men ej lika d. Sunnmøre... *sukk*

Norges tak

For omtrent en måne sia vart ej invitert me på fjelltur av mi kjæres eks-samboer-venninne. Planen va Norges tak - Galdhøpiggen og Glittertind på same helga. Noke ej meir eller mindre he smådrømt om frå barndommen av. Ikkje nødvendigvis å ta begge fjella på same helg, men i d minste Galdhøpiggen, sia d e Norges høgaste fjell. Sett vekk frå snøen då. Då e Glittertind høgast. Men snø tells ikkje. Snøen e aldri konstant. Men uansett, så takka ej ja t tilbudet, så ette litt planlegging va alt i boks, og ei knapp veke seinare va oss innkvartert på basecamp Spiterstulen, ei gammal seter som va gjort om t et slags fjellhotell, 1100 moh, en go halvtime frå Lom. På ankomstkvelden va d 0 grade og snø i lufta. Alt låg t rette for en herlig hausttur i fjellet!

Av en eller anna grunn he ej innbilt mej at d gjekk an å køyre bil nesten heilt t toppen av Galdhøpiggen. Anakje koffor. D va i alle fall longt frå sannheten. Men myta om ei hytte på toppen va i alle fall sann. Ej rekna me d e fleire som e av same oppfatning som ej om d: "Tenk å bygge ei hytte på Norges høgaste fjell. Makan t frekkhet!"

Turen starta me litt skiftande skydekke og ei nysgjerrig sol, men d varte ikkje så lenge. T lenger opp oss kom, t meir snø og sterkare vind vart d. Tanken på ei hytte på toppen vart mindre og mindre negativ, og til slutt va tanken på hytta nesten d einaste som dreiv oss framover, der oss gjekk i piskande snø og ikkje ante kor longt d va igjen t toppen. Og plutselig skimta oss såvidt hytta der framme. D sku bli deilig å komme inn i le for vinden. "Hytta stengte for ti minutter siden," va d første oss vart møtt me når oss nådde fram. D viste sej at d e Juvasshytta, en anna basecamp for Galdhøpiggentura, som disponera nøkkelen for hytta. Og reisefølget derifrå hadde akkurat satt snuten nedover igjen. Makan! Og ikkje va d rå å finne ly noken plass heller. D va liksom vind frå alle kanta! Så ette klesskift, en kort fotosession og et par tørre brødskive me rosine, byndte oss på turen ned igjen, sia d va umulig å få fart på stormkjøkkenet så oss fekk steikt egg og bacon som oss hadde pakka me t luksuslunsj. Turen ned gjek fortare enn opp. Der venta d oss en treretters middagsbuffet, med kalvesteik som hovedrett. Anbefalast!

Dagen ette va d 10 cm nysnø på basecamp, så oss droppa Glittertind og reiste heim.

Sex. Overalt

I forbindelse me at min kjære sku på tur t Ecuador fram t jul og at oss derfor må klare oss ganske lenge uten fysisk kontakt, vart oss enige om at ho skulle skaffe sej skype og et headset så oss i alle fall kunne kommunisere med kvarandre. At Clas Ohlson av og t kan levere noken tvilsomme vare med variabel kvalitet, e for dei fleste forholdsvis kjent. Men noke slikt som d headsetet ho kjøpte he ej aldri vør borti før. Når oss åpna pakken og tok ut headsettet, såg oss plutselig bakgrunnsbildet i sin heilheit: En naken mann som skjula gosakene sine. I en headset-pakke. Ej ser den!

Dokultur...?

24. april. D e ei go stund sia d. Må ha vør eksamensstresset og den totale avkoblinga frå kvardagens kjas og mas ette siste eksamen som kan lastast for ditte longe oppholdet. Eller sløvhet. Uansett så he ej i alle fall no vør fire veke på Bibelskolen i Grimstad og jobba, og he berre ei lita veke igjen før d ber t Karmøy og bryllup før turen gjeng vidare t Sunnmørsalpane. Men nok om d.

Ken he vel ikkje haurt om jente som klaga på at gutta aldri legg dosetet ned igjen, men let d stå oppe? Mi oppfatning e i alle fall at den sutringa der e ganske så utbredt i Norges langstrakte land. I går va en del av jobben min her på BiG å vaske campingavdelinga, sia her no e en del campinggjesta på bruket. På herretoalettet e der fire toalett og fire pissoar, mens der på jentedoen e heile sju dassa. Vanligvis tenke ej ikkje så mykje over korsen ting ser ut når ej vaska, men plutselig slo d mej då ej heldt på med den tredje jentedassen at dosetet sto oppe, og d hadde dei gjort på dei to første me. Og når ej så sjekka dei fire andre dassane, sto setet oppe på dei me. Og når ej no tenke mej om, syns ej å huske at ej faktisk måtte løfte noken av doseta på herretoaletta. Så, chicks: Fiks dokka egne bjelka før dokke uberettiga klaga på flisene våre!

Alive. Or hell

I dag he ej hatt en opplevelse ej he venta på lenge. D e noke som he leie mitt hjerte nært. Nesten som ei byrde. I dag va endelig dagen ej skulle la den byrda fare. D dreia sej om noke ikkje mindre enn, og ikkje større enn, filmen Alive. Om Rugby-laget som på en herlig frekk måte overlevde et flykræsj i Andesfjella. En film ej lenge he drømt om å sjå. Spør mej gjerne koffor. Den va reint fascinerande! Ej vil faktisk gå så longt som å karakterisere d som en sterk opplevelse. Longt bedre enn forventa! Spesielt viss en tek me dokumentaren som følgte me som ekstramateriale. D e et eller anna som fenga me ting som he me døden å gjer.

Disse folka va katolikka. Men likevel så hevda dei som hadde en nær døden-opplevelse at d va en go følelse. At dei såg noke fantastisk. D va en so sa han absolutt ikkje va redd for å dø no. Då dukka d opp et lite spørsmål: Vil alle menneske som e i ferd me å dø oppleve d som godt? Eller e d berre kristne? Trudde d berre va kristne, ej. Og at alle andre vart grepe av frykt. For d e no d som e logisk. Syns i alle fall ej. Viss helvete e i enden av tunnelen, kor fristande e d, liksom? Men kor plassera oss en katolikk hen? I den kristne båsen, eller i den ikkje-kristne? Ej meina.. ej e ikkje katolikk. Fordi ej meina d e vranglære. Men kor vrangt e d? Eller.. kor masse kan Gud akseptere av avvik frå den sanne kristendommen før han ikkje vil sleppe oss inn i evigheten? Synd e for så vidt synd. Og oss lære at Gud e en nådig Gud. Men d va d me å leve i synd me då.. Helgendyrkelse, ei hellig overbevisning om at d e rett. Og så e d feil. Leve en då i synd? Høm... Gla d ikkje e ej som bestemme ken som slepp inn og ikkje..

Men altså: He du ikkje sett Alive, så sørg for å sjå den. Ikkje pga av religiøse spørsmål, men rett og slett fordi d va en knakande go film!

Skrytepost

D e fredag, d e overskya, men likevel sol, og ej he vør heime i litt over to døgn. Må sei ej he opplevd tidenes beste velkomst-helsing! Ikkje frå søstre eller foreldre, men frå Skaparen i eigen person. Ka e vakrare enn fjell med snø halvveis ned i fjellsida, blå himmel og sol som speila sej i sjøen? Gud, din skjønnhet, e d d her d e snakk om? Ej e riktignok fremdeles oppreist, men du verden - d e vakkert!

Folk flest bor utafor Kina

D stend en plass i d hellige evangelium at viss en he sterk nok tru, ska en klare å flytte fjell. Ej veit ikkje heilt ken ej ska skylde på. E d mamma og pappa? Ledelsen på Vestborg (hardbarka NLM)? Den dårlige innflytelsen frå mine verdslige klassekamerata opp gjennom tidene? Eller kanskje rett og slett mi nedprioritering av tid me Herren sjøl? Eller ser Gud noke som ej ikkje ser, sia han ikkje vil sende oss meir frost og snø same kor ej ber? Ej he aldri opplevd en meir latterlig dårlig vinter med så patetisk lite snø og kulde som dinne vintern her! Ej he litt problem me å kjefte på Gud - tru d he litt me respekt for Han å gjer. Men i dag såg ej en reportasje frå Kina på Dagsrevyen. Dei fyre med kol, og d e visst ikkje så bra. Ikkje berre stel dei flesteparten av folka her på kloden, men no he dei tatt snøen vår me! Hadde d vør snø her no, hadde ej aldri fønne på å studere ende, ikkje hadde ej fått vassblemme under føtene av fotballspeling, og ej hadde sannsynligvis aldri gått t fots t Vettakollen!

Vintersol

Så va d harde faktum her: Vintern he sløppe taket og sola gjer alt den kan for å friste mej ut på den solfylte, så og sei vindstille balkongen vår. Og ej fell for fristelsen. Litt trist, litt godt. Godt fordi d e deilig å kjenne at en kan sitte i t-skjorte og svette en marsdag. Men trist fordi når en syns d e godt og kjenne at en bli tilfreds, så godtek en på en måte at vintern e over. Og d bli feil! Vintern skakje ver over før ette påske. Mars e riktig nok offisielt den første vårmåneden, men likevel - snøen skakje smelte vekk før ette påske, og i alle fall ikkje når palmesøndag e allerede 1. april! Men ska en likevel sjå på den positive sida, så tyde nok d vårtegnet her på at d bli en del soltima utpå balkongen i år me. Herligt! Og ja, ej elska bilde av mej sjøl!

Tautflisa

Tautflisa. Et ganske lokalt uttrykk. Å vere tautflisa vil sei at en anklaga noken for å gjer en ting, for så seinare å gjer akkurat d same sjøl. (For opphavet t ordet, send en epost eller spør mej personlig en gong.) I kveld va ej på konsert me Marte Lavik på Sub Café. En fantastisk opplevelse! Kvinna he ei herlig mjuk og overmåte behagelig sangstemme. I tillegg syng ho herlige melankolske sanga. Og me akkustisk gitarkomp, som d va i dag, vart d heile en særs go lydopplevelse. Men uansett då, så satt ej på min plass i lokalet der (for ikkje å avsløre den snart uthengte sin identitet, ska ej unngå å nemne kor i lokalet ej befann mej), me min kjære samboer (kjønn: M) og hadde go utsikt t scena og vår sangglade venninne. Så kjem d då et menneske, midt i konserten, ser sej rundt ette gode plassa for å sjå scena sjøl, og ende opp me å stille sej rett framfor oss. Då e mitt spørsmål: Ka i alle dage e d som foregjeng oppi haudet der, når vedkommande tru at deira utsikt e meir verdt enn for noken andre som kom i go tid nettopp for å få en go plass me utsikt? Slike ting provosera mej! Gjer folk d for å irritere? Eller e d rett og slett fordi dei e så sinnsjukt korttenkte at dei ikkje ser andre sine glede og behov i livet? Måtte ej få gjennomgå om ej skulle bli tautflisa i forhold t dinne og lignande problemstillinge!

Snjoen kjem

Hurra! Pappa fann igjen blåtann-dingsen min, så no kan blogg-livet mitt endelig bynde igjen. Et nytt semester e godt i gang, og med nytt semester, følge nye bøke. Litt over 6 kg engelsk pensum e nytt av året. Og så ivrig ej e i engelsk, så e d selvfølgelig ei stor glede! Sjøl om dei ikkje he den morsomme skarre-gurlge-r'en som dei he på Frolandsk. He forøvrig vør innom Froland et par gonga sia sist. Fekk den ære av å ver me rundt og helse på Ingunns folk, inkl. nybakte mødre. Litt trivlig, litt kjedlig. Men ho besto morsinstinkts-testen me glans - d ska ho ha! Og langrennstesten, ikkje minst! Då dei smørefrie skia for lengst e utgått på både dato og gli, såg ej mej nødt t å kjøpe nye i år. Smøre-ski dinne gongen. Så en laurdag me sol og nysnø, bar d t Nordmarka. Fantastisk! Satsa på fleire slike i løpet av våren. Og apropos snø, så må d nemnast at no he d komt enda meir snø. Så takk til Gud, som no virkelig he vist oss snøens skrud (jf Du grønne, glitrende eng)!

Blåtann eller ikkje...

T min store fortlvelilse oppadga ej at usb-blaåtnn-adatepret mitt va forsønvne då ej kom teabke t Oslo, og sia min høgetonkolgsike moibteflleon ikkje he inarfarud, he d oppåtstt et lite prlboem me overfønirga ta bilde her. Så fram t ej tør å spør Anna om å få låne hinna mobil me både IR og bltaånn som et slags melollomedd, får ivrige lesera kose sej me dinne ekereepinsmltle "tryeklkif"-posten her så lenge. For visste du at så lenge dei to føsrte og dei to siste boskatavne i et ord på seks eller fliere boakstva stend på ritkig plass, kan bovataskne mellom stå så hutler til butler dei berre vil, uten at hjneren treng å bruke så alftor mykje enregi på å finne ut ka der egltneig sklule ha stått? He visst noke med at oss ikkje les kvar eneklt bostkav, men ser bidlet av ordet som en helhiet. Kor vidt d fugenra me et så lite utebrdt skftrsipråk som Bjrnøar-hudneivkdisk, e for mej uvsist, då ej ikkje kjnene unredeløsksen frå Enalgnd i deatlj. Som ei ektsra oplpsinyng, berre for å drepe myten om en raud tråd her, kan ej nevne at no he ej endelig fått opelpvd snø som he lagt sej i Nogres lalavnd. Daton va 17. jaunar, og snøen låg omretnt ei natt. Hurra!