Søndagsidyll

Ei veke he gått sia pizzan, og ej hekje merka tegn t sjukdom ette episoden me støvsugern, så støvsuger-røret kan trygt anbefalast som alternativ kjevle! For å nevne noke heilt anna, va ej en tur på nordmarks-kapellet i går me en herlig gjeng. En drøy times fottur frå Frognersetra, så e en der. Et kosli, avsidesliggande bygg me utedass og null utsikt over byen. D he sin sjarm. Ette gudstjenesten vart d en kort seanse me killer-uno. Ken vinnern t slutt vart, e uvisst, men temperament va d iallefall! Og som prikken over i-en (evt streken gjennom ø-en) for søndagen, inviterte Storsalen på middag før en forrykande hausttakkefest. D va forøvrig gulasj-suppe som vart servert, en ungarsk spesialitet som oss aldri fekk makka oss t å prøve i Budapest, så d passa mej egentli yperilg! Me andre ord: En så og sei perfekt søndag va et faktum. Så konklusjonen må bli: Gud e go!

Pizza og støvsuger

Ette ei travel og krevande helg på/i (E litt i tvil her, se du. En e gjernde på landet, men samtidi e en i et land og i en kommune. Og Froland e faktisk ikkje en plass - d e kun namnet på en kommune. Men d e definitivt på landet!) Froland, va d deili å kome "heim" og gjere ingenting. Heilt fram t kvelden. Då ville ej lage pizza. Så ej rakk akkurat Kiwi og fekk kjøpt inn d ej trengte. Og så slo ej opp i kokeboka t Trond Moi (tru den va pappa si julegåve frå posten et år) og fann oppskrift på en pizzabotn som ikkje sku heve, for ej ville ha pizza no. 2 mm tjukk sku den ver. Men - og d va et stort men - kjevla vår va forsvønne! Så då va d berre å gå laus me knyttnevane. Men t lenger ej hamra, t sintare vart ej. D va umuli å få botnen jamt 2 mm tjukk! Og kjevla forblei usynlig. Så når ej tenkte gjennom ting som e runde og harde her i leiliheten, va d einaste ej kom på vaskekosten og støvsugerrøret. Men sia vaskekostskaftet e av tre, ville d feste sej meir deig på d enn på støvsugerrøret. Og sia dritten gjeng på innsida av støvsugerrøret, kunne ej ikkje sjå noke problem me å bruke d. I tillegg sku pizzan steikast. Og d som ikkje drep dej, gjer dej berre sterkare. Og Norge e altfor hygienisk uansett. Derfor e d så masse allergi og djevelskap (ja, min påstand e at satan e rota t d) her t lands. Men d her får bli en anna post. Pizzan vart i alle fall go! 

Froland

I forbindelse me Froland Curlingklubb sin oppsettelse av Perler for svin på skogen, og d faktum at broren t Ingunn e me der, vart d Frolandstur på mej frå torsdag t laurdag for å vise mitt engasjement. Som en liten guttunge som gle sej t julaften, såg ej fram t å bli bedre kjent me Froland. Ej huska fremdeles at oss va innom Froland og prøvekjaure hoppbakken me idrettslinja på BiG, så ej såg nesten for mej et par småfjell. D sku vise sej å ver helgas største feiltakelse. For ka bestend Froland av? Riktig. Som heile Sørlandet e d nesten ikkje anna enn skog, skog, skog og atter skog. Et par små jordhauga og bergknausa her og der, men stort sett skog. Men syns d va litt fordomsfullt å dømme Froland på den måten ette å ha ankomt kl 2 natt t fredag, så på dagtid på fredag, mens sola fremdeles va oppe, tok oss turen t en bergknaus. Ironisk nok heite dinne haugen Blåfjell. Lovande, tenkte ej. Heite den fjell, må den ha littegrann høgde. Feil igjen. Ette 20 minutts gange, nådde oss toppen. Og der sto d på et skilt: "Blåfjell. 260 moh." Ej kunne ikkje anna enn å trekke på smilebandet. Men én ting ska Blå"fjell" ha - en kunne faktisk sjå havet. Men d e også alt ej kan skryte av. Tru kanskje ej e litt bortskjemt pga min Sunnmørske oppvekst. For e en på et fjell der, eller for den saks skyld en ås me, som også e høgare enn "fjella" på Sørlandet, ser en rundt sej og tenke: "Åh! Dit vil ej gå! Og dit! Og i alle fall dit!" Og når en skua utover frå Blå"fjell", så ser en - skog. Ikkje én plass såg fristande ut frå den knausen der. Men folka på Froland virka koslige då - d ska dei ha. 

Budapest - slik turen egentli va...

Den posten her må ej vel egentli dedisere mest t Arnfinn, som under heile turen uttrykte et skrikande savn ette vanlige turistbilde. Jepp. Slik va d altså i Budapest. Hotellkos, gatevandring, Budapests svar på Fløybanen, som forøvrig va en heller latterlig skuffande (eller egentli som forventa) opplevelse, Donau, Nasjonalgallerikafé, Shopping til alles store fornøyelse, og ikkje minst SPA! 

Nytt liv!

Ette å ha surfa rundt om på blogga t masse kjentfolk, må ej innrømme at ej bynte å lengte ette å skrive litt sjøl. Men ej he fønne ut at ej må ha et slags mål for å klare å halde liv i den saken her. Og ette å ha delt leilighet me Odd Magnus i litt over et år, ekje d fritt for at han he satt sine merkbare spor på mej. Alle so kjenne Odd Magnus, veit han e gal ette bilde. Litt for gal, hevda noken. I frykt for aggressive kveldsvoldtekte, velg ej å ikkje ta noke standpunkt i den debatten her. Men mens Odd Magnus let heile verda få sjå kor kreativ d gjeng an å ver i fotoveien, vil ej heller gå litt i motsatt retning og sleppe ut dei typiske mannen-med-mobiltelefon-i-gata-bilda. Ikkje oppstilte, fancy, unaturlige bilde. Men rett og slett uoppstilte, oppriktige, naturlige situasjonsbilde. "Kjedli" vil kanskje noken sei? Greit. Ej kjøpe den. "Herlig!" vil andre sei. Vel, takk t dej! Så, med andre ord: Kvar gong d dukka opp ett eller fleire herlig (frekke) mobilbilde, ska ej sleppe dei laus her. Du påstend kanskje at d e ei noke dristig målsetning. Jo, ej e for så vidt enig. Men kan no kanskje klare å halde ut fram t jul då i alle fall.