Froland

I forbindelse me Froland Curlingklubb sin oppsettelse av Perler for svin på skogen, og d faktum at broren t Ingunn e me der, vart d Frolandstur på mej frå torsdag t laurdag for å vise mitt engasjement. Som en liten guttunge som gle sej t julaften, såg ej fram t å bli bedre kjent me Froland. Ej huska fremdeles at oss va innom Froland og prøvekjaure hoppbakken me idrettslinja på BiG, så ej såg nesten for mej et par småfjell. D sku vise sej å ver helgas største feiltakelse. For ka bestend Froland av? Riktig. Som heile Sørlandet e d nesten ikkje anna enn skog, skog, skog og atter skog. Et par små jordhauga og bergknausa her og der, men stort sett skog. Men syns d va litt fordomsfullt å dømme Froland på den måten ette å ha ankomt kl 2 natt t fredag, så på dagtid på fredag, mens sola fremdeles va oppe, tok oss turen t en bergknaus. Ironisk nok heite dinne haugen Blåfjell. Lovande, tenkte ej. Heite den fjell, må den ha littegrann høgde. Feil igjen. Ette 20 minutts gange, nådde oss toppen. Og der sto d på et skilt: "Blåfjell. 260 moh." Ej kunne ikkje anna enn å trekke på smilebandet. Men én ting ska Blå"fjell" ha - en kunne faktisk sjå havet. Men d e også alt ej kan skryte av. Tru kanskje ej e litt bortskjemt pga min Sunnmørske oppvekst. For e en på et fjell der, eller for den saks skyld en ås me, som også e høgare enn "fjella" på Sørlandet, ser en rundt sej og tenke: "Åh! Dit vil ej gå! Og dit! Og i alle fall dit!" Og når en skua utover frå Blå"fjell", så ser en - skog. Ikkje én plass såg fristande ut frå den knausen der. Men folka på Froland virka koslige då - d ska dei ha.