Marseille

Som broder Aambø skreiv på sin blogg, he han vør i Marseille. Eller, han sa han skulle t Marseille. Om han faktisk he vør i Marseille, kjem ikkje fram av d innlegget der. Men ej kan bekrefte at han he vør der. For tradisjonen tru, så må d en guttetur til i løpet av haustsemesteret for å kvele alle haustdepresjona som kjem med haustmørket. I forfjor va d Milano, i fjor va d Budapest, og i år va d altså Marseille som stod for tur. Dessverre kunne ikkje Odd Magnus bli med i år, men me litt forhandlinge, fekk oss me en energisk person likevel. D va ei glede å ha me sej unge Gustav på tur.

Skal ikkje ramse opp alt som skjedde på turen, men kan berre kort nevne at d va en herlig tur. Som gutta flest ville gjort, så fråtsa oss i mat, gjekk forbi alle jentebutikkvindu, fryda oss over Guds herlige jenteskapninge, tok en båttur rundt fengselsøya Château d'If (der greven av Monte Cristo e spelt inn), nakenbada i Middelhavet og va på Champions League-kamp mellom Marseille og Porto. Og d må nevnast at Stade Velodrome he tidenes eklaste pissoar, som avbilda øverst i midten. Men må en, så må en...

Gutta, takk for en herlig tur!

Oslo...

Ej he alltid hatt et anstrengt forhold t Oslo. Byliv e d siste ej trakta ette her i livet tru ej. Veit ikkje heilt ka ti ej fann ut d, men i alle fall va d avgjerande då ej valgte Bibelskolen i Grimstad framfor mellom anna Bildøy, Fjelltun og spesielt Fjellhaug. Og ej kan innrømme at ej kan ha sagt noke slikt som "Oslo e d største hølet som finst i Norge", og d tru ej faktisk ej fremdeles kan stå sånn delvis inne for. En he riktignok monge mulighete i nær rekkevidde. D trekke klart opp. Vandring i haustmørke gate byr ofte på interessante syn, som f.eks. en Mini me skiboks. D e kort t skog og mark me frisbeegolfmulighete, og d finst masse folk som kan fortelle dej kor veien gjeng når du he gått dej vill på dei utallige stiane i Nord- og Østmarka. Og ikkje minst e d et stort kristent studentmiljø her i byen. D seiast at studentmiljøet generelt e stort og bra i Oslo, men d kan ej dessverre (?) ikkje uttale mej om. Okey. Men ka e så gale me d her då? Nei, d ekje så gale d. Men ka me å vandre i haustmørke under stjernene og uten kunstig belysning og fare for å bli voldtatt mellom knuste ølflaske og ferske spy- og pissflekka? Eller vandre longt frå folk på den eine stien som finst i skauen (evt. på fjellet) uten fare for å aldri finne tebake? Og ka e vel bedre enn et koslig bedehus der alle kjenne alle og en bli møtt me åpne arme og og forlet kveldsmøtet me et kakestykke i handa?

D e kanskje litt satt på spissen d her då, men ej lika d. Sunnmøre... *sukk*

Norges tak

For omtrent en måne sia vart ej invitert me på fjelltur av mi kjæres eks-samboer-venninne. Planen va Norges tak - Galdhøpiggen og Glittertind på same helga. Noke ej meir eller mindre he smådrømt om frå barndommen av. Ikkje nødvendigvis å ta begge fjella på same helg, men i d minste Galdhøpiggen, sia d e Norges høgaste fjell. Sett vekk frå snøen då. Då e Glittertind høgast. Men snø tells ikkje. Snøen e aldri konstant. Men uansett, så takka ej ja t tilbudet, så ette litt planlegging va alt i boks, og ei knapp veke seinare va oss innkvartert på basecamp Spiterstulen, ei gammal seter som va gjort om t et slags fjellhotell, 1100 moh, en go halvtime frå Lom. På ankomstkvelden va d 0 grade og snø i lufta. Alt låg t rette for en herlig hausttur i fjellet!

Av en eller anna grunn he ej innbilt mej at d gjekk an å køyre bil nesten heilt t toppen av Galdhøpiggen. Anakje koffor. D va i alle fall longt frå sannheten. Men myta om ei hytte på toppen va i alle fall sann. Ej rekna me d e fleire som e av same oppfatning som ej om d: "Tenk å bygge ei hytte på Norges høgaste fjell. Makan t frekkhet!"

Turen starta me litt skiftande skydekke og ei nysgjerrig sol, men d varte ikkje så lenge. T lenger opp oss kom, t meir snø og sterkare vind vart d. Tanken på ei hytte på toppen vart mindre og mindre negativ, og til slutt va tanken på hytta nesten d einaste som dreiv oss framover, der oss gjekk i piskande snø og ikkje ante kor longt d va igjen t toppen. Og plutselig skimta oss såvidt hytta der framme. D sku bli deilig å komme inn i le for vinden. "Hytta stengte for ti minutter siden," va d første oss vart møtt me når oss nådde fram. D viste sej at d e Juvasshytta, en anna basecamp for Galdhøpiggentura, som disponera nøkkelen for hytta. Og reisefølget derifrå hadde akkurat satt snuten nedover igjen. Makan! Og ikkje va d rå å finne ly noken plass heller. D va liksom vind frå alle kanta! Så ette klesskift, en kort fotosession og et par tørre brødskive me rosine, byndte oss på turen ned igjen, sia d va umulig å få fart på stormkjøkkenet så oss fekk steikt egg og bacon som oss hadde pakka me t luksuslunsj. Turen ned gjek fortare enn opp. Der venta d oss en treretters middagsbuffet, med kalvesteik som hovedrett. Anbefalast!

Dagen ette va d 10 cm nysnø på basecamp, så oss droppa Glittertind og reiste heim.