Heim, du kjære

D e 3. juledag, og d finst ikkje antydning t snø eller kulde. Så då får en prøve så godt en kan å verdsettte andre ting i livet. D e nok av høgdepunkt å ta av i kvardagen. F.eks. middagen. Familiemiddagen e alltid et høgdepunkt. F.eks. jul for to år sida, då søster Jorunn (då 12 år) plutsli utbraut: "Ej lure på korsen ej vart til, ej." Og dermed va middagshumøret berga. D såg vel omtrent ut som på illustrasjonen her, som forøvrig e frå en middag no i år.

Andre høgdepunkt som kan nemnast, e definitivt når en får med foreldre på leik og moro. Mamma e for så vidt ganske tebakeholden me slikt, men d skjer av og t at pappa tør å late som han e ungdom. En positiv ting me at d e så sjeldent, e at en då verdsette d ekstra masse! Prøv å få me far på "Eye-toy" på playstation! D e virkelig et syn!

Og t slutt må vel Ingunn nemnast me. D vakje meir enn ei helg, men d heldt. D va nok av tid t både å gå på Hovdeåsen (som forøvrig e 109 m høgare enn Frolands stolthet Blå"fjell"), rusle rundt halve neset via Rotnesveien og ferjekaia, og i tillegg ha framvisningsførjulsfest me to tante- og onkel-familia på besøk. Men d største høgdepunktet me den helga her e vel nesten då ho uttalte: "E syns d va fint her, e." Yess! Du varma mitt hjerte!

Du grønne, blomstrende eng

Sia gunther ikkje va så hypp på å komme me gjendikting likevel (jf kommentara på forrige post), såg ej mej nødt t å ta saken i egne hende. D e slett ikkje snakk om å prøve erstatte Du grønne, glitrende tre, men kanskje heller en utvidelse? Eller en heilt ny sang. På samme melodi. Akkurat som Nå tennes tusen julelys og Nå tenner vi det første lys. Og Kjære Gud, jeg har det godt og Deilig er den himmel blå. Døm sjøl. Men altså,

Du grønne, blomstrende eng

Du grønne, blomstrende eng, god dag!
Dra bort og gjem deg og dine frende!
Ei julelys eller norske flagg;
vi vil deg aldri i julen kjenne.
Gi meg en gave: Må snøen lave
: på engen ned! :

Den første jul i et nordlig land
sitt store landskap Vårherre gjemte.
Da dekte snøen vår jord for oss.
Det lille barnet sin moder klemte;
i stjerneglansen gikk snøværsdansen.
: Det var hvit jul. :

Om hvite snøen fortalte mor
så mang en aften vi satt her hjemme.
Vi kjenner snøen hos oss i nord,
vi vet at aldri vi må den glemme.
Her regnet havner; vi snøen savner.
Vi ber deg, Gud:
Vis snøens skrud!

Du grønne, glitrande tre

Hurra! Siste eksamen avlagt i går, noke som betyr at d e juleferie. Tjohoo! Så i dag tidli va d opp av senga, hoppe i klene, hive litt frokost i sekken og springe t flybussen. Ferien va ikkje lenger ei gulrot i d fjerne, den va på vei t å bli en realitet. Så me julemusikk i øyret og tanken på pappas deilige julemat prøvde ej å tvinge mej sjøl i julestemning. Men d e sannelig ikkje lett i år, du. Ej he t gode å oppleve snø som legg sej i lavlandet i Norge i haust/vinter. Og d e rett og slett deprimerande. Jula i fjor gjekk for sej i Brasil, og noke av d kjipe me d va at d ikkje va snø der. Så he gledd mej masse t norsk jul i år. Og då ekje d akkurat blå himmel, strålande sol og grønne enge d første en tenke på, slik som på utsikta frå flybussen i Oslo i dag. Men men. Jesus e i går og i dag den samme. Same kor mykje snø her e. Og d va vel strengt tatt ikkje så masse snø i Betlehem for 2000 år sia heller. Men d fårkje hjelpe; d he vør snø i Norge i alle dei år sia 1984!

Julas bakside

Julegløgg, pepperkake og klementina. D e d so stend i haudet på folk flest no for tida. Hadde d berre vør så vel at virkeligheten kun romma d, så hadde førjulstida vør ei fryd. I dag avla ej min kanskje tidenes dårligste eksamens-besvarelse. Og feig som ej e, legg ej masse av skylda på universitetet, som lurte oss t å øve på gamle eksamenssett, for d e så go eksamenstrening. Men så kjem ej på eksamen, og der e haugen på me oppgåvetypa ej aldri he sett i noke eksamenssett før. Møkkainstitusjon! Lenge leve fysikklærern frå Vestborg som på glimrande jærsk uttalte før kvar prøve: "Les den sida der, rekn dei og dei oppgåvene, og pugg eksempelet på den sida her, så får dokke 6."

Også julebakst, juletrim (les: spasertur me jente rundt Sognsvann) og julevask e noken av julas harde realiteta. Julebakst e forøvrig kosli, så "hard" i ditte tilfellet spela på konsistensen t kakene (vel, noken typa julemenn e for så vidt mjuke, men dei får ver unntaket frå regeln). Ette ei long økt me julevask, e d vel fortjent at en kan slå sej ned i den julefarga salongen, sette på julemusikk (D e faktisk d PCn på d bildet der gjer. For datanerding på et julepynta salongbord i førjulstida e litt ufint syns ej), sette sej tebake, sjå på juletelysa i juletelysestakane og nyte Freias fantastiske kakao-produkt i fast form og en kopp deilig, akkurat passe heit kaffi. Før d ber t Storsalen på julekonsert me Mosaic. Ej e spent.

Tidens gang

Klokka e 01.12 i skrivande øyeblikk. D samme som daton for d meste he vør sia sist gong ej sov. Når ej la inn bildet, va klokka 01.11. D va då oss reiste t Budapest på heisa-guttetur. Når ej logga inn, va ho 01.10. D va to veke før pappa og sisters kom på besøk. Alt gjeng liksom så fort! D va forrige veke va oss i Budapest! Og to veke før der åt ej på Bislett kebab me pappa. Men nei. Forrige veke laga ej grauten som oss laga riskrem av me broder Aambø. Og to veke før der ha oss allerede vør heime frå Budapest ei veke. Forstend ikkje heilt kor tida forsvinn. I dag he ej t og me hatt eksamen. Kjennes litt rart. E akkurat som d ikkje he skjedd endå. Virka nesten som tidsfølelsen min e i ferd me å forsvinne. Ekje lenge sia oss hadde bli kjent-leika me øl og taco og mattenerda i shorts. Ej velge som alle andre å legge skylda på den globale oppvarminga. Den he forskjøve heilt naturens gang! Kroppen e fremdeles i september, mens kalendern vise jul. Så ej må innrømme at hakje d vør for kalendern, så kan d hende d ha tatt et par måna t før plast-juletreet vårt hadde blitt satt opp. Men no stend d no her og lyse så fint. På hylla over CD-spelern som nettopp he avslutta Mosaic sin jule-CD. Me avdøde Jan Werner på en av songane. Fin song. Mary did you know? Fin CD. Fint juletre. Julestemninga sige så smått på. Klementinen e fordøyd. Enden e nær. God natt!

Søndagsidyll

Ei veke he gått sia pizzan, og ej hekje merka tegn t sjukdom ette episoden me støvsugern, så støvsuger-røret kan trygt anbefalast som alternativ kjevle! For å nevne noke heilt anna, va ej en tur på nordmarks-kapellet i går me en herlig gjeng. En drøy times fottur frå Frognersetra, så e en der. Et kosli, avsidesliggande bygg me utedass og null utsikt over byen. D he sin sjarm. Ette gudstjenesten vart d en kort seanse me killer-uno. Ken vinnern t slutt vart, e uvisst, men temperament va d iallefall! Og som prikken over i-en (evt streken gjennom ø-en) for søndagen, inviterte Storsalen på middag før en forrykande hausttakkefest. D va forøvrig gulasj-suppe som vart servert, en ungarsk spesialitet som oss aldri fekk makka oss t å prøve i Budapest, så d passa mej egentli yperilg! Me andre ord: En så og sei perfekt søndag va et faktum. Så konklusjonen må bli: Gud e go!

Pizza og støvsuger

Ette ei travel og krevande helg på/i (E litt i tvil her, se du. En e gjernde på landet, men samtidi e en i et land og i en kommune. Og Froland e faktisk ikkje en plass - d e kun namnet på en kommune. Men d e definitivt på landet!) Froland, va d deili å kome "heim" og gjere ingenting. Heilt fram t kvelden. Då ville ej lage pizza. Så ej rakk akkurat Kiwi og fekk kjøpt inn d ej trengte. Og så slo ej opp i kokeboka t Trond Moi (tru den va pappa si julegåve frå posten et år) og fann oppskrift på en pizzabotn som ikkje sku heve, for ej ville ha pizza no. 2 mm tjukk sku den ver. Men - og d va et stort men - kjevla vår va forsvønne! Så då va d berre å gå laus me knyttnevane. Men t lenger ej hamra, t sintare vart ej. D va umuli å få botnen jamt 2 mm tjukk! Og kjevla forblei usynlig. Så når ej tenkte gjennom ting som e runde og harde her i leiliheten, va d einaste ej kom på vaskekosten og støvsugerrøret. Men sia vaskekostskaftet e av tre, ville d feste sej meir deig på d enn på støvsugerrøret. Og sia dritten gjeng på innsida av støvsugerrøret, kunne ej ikkje sjå noke problem me å bruke d. I tillegg sku pizzan steikast. Og d som ikkje drep dej, gjer dej berre sterkare. Og Norge e altfor hygienisk uansett. Derfor e d så masse allergi og djevelskap (ja, min påstand e at satan e rota t d) her t lands. Men d her får bli en anna post. Pizzan vart i alle fall go! 

Froland

I forbindelse me Froland Curlingklubb sin oppsettelse av Perler for svin på skogen, og d faktum at broren t Ingunn e me der, vart d Frolandstur på mej frå torsdag t laurdag for å vise mitt engasjement. Som en liten guttunge som gle sej t julaften, såg ej fram t å bli bedre kjent me Froland. Ej huska fremdeles at oss va innom Froland og prøvekjaure hoppbakken me idrettslinja på BiG, så ej såg nesten for mej et par småfjell. D sku vise sej å ver helgas største feiltakelse. For ka bestend Froland av? Riktig. Som heile Sørlandet e d nesten ikkje anna enn skog, skog, skog og atter skog. Et par små jordhauga og bergknausa her og der, men stort sett skog. Men syns d va litt fordomsfullt å dømme Froland på den måten ette å ha ankomt kl 2 natt t fredag, så på dagtid på fredag, mens sola fremdeles va oppe, tok oss turen t en bergknaus. Ironisk nok heite dinne haugen Blåfjell. Lovande, tenkte ej. Heite den fjell, må den ha littegrann høgde. Feil igjen. Ette 20 minutts gange, nådde oss toppen. Og der sto d på et skilt: "Blåfjell. 260 moh." Ej kunne ikkje anna enn å trekke på smilebandet. Men én ting ska Blå"fjell" ha - en kunne faktisk sjå havet. Men d e også alt ej kan skryte av. Tru kanskje ej e litt bortskjemt pga min Sunnmørske oppvekst. For e en på et fjell der, eller for den saks skyld en ås me, som også e høgare enn "fjella" på Sørlandet, ser en rundt sej og tenke: "Åh! Dit vil ej gå! Og dit! Og i alle fall dit!" Og når en skua utover frå Blå"fjell", så ser en - skog. Ikkje én plass såg fristande ut frå den knausen der. Men folka på Froland virka koslige då - d ska dei ha. 

Budapest - slik turen egentli va...

Den posten her må ej vel egentli dedisere mest t Arnfinn, som under heile turen uttrykte et skrikande savn ette vanlige turistbilde. Jepp. Slik va d altså i Budapest. Hotellkos, gatevandring, Budapests svar på Fløybanen, som forøvrig va en heller latterlig skuffande (eller egentli som forventa) opplevelse, Donau, Nasjonalgallerikafé, Shopping til alles store fornøyelse, og ikkje minst SPA! 

Nytt liv!

Ette å ha surfa rundt om på blogga t masse kjentfolk, må ej innrømme at ej bynte å lengte ette å skrive litt sjøl. Men ej he fønne ut at ej må ha et slags mål for å klare å halde liv i den saken her. Og ette å ha delt leilighet me Odd Magnus i litt over et år, ekje d fritt for at han he satt sine merkbare spor på mej. Alle so kjenne Odd Magnus, veit han e gal ette bilde. Litt for gal, hevda noken. I frykt for aggressive kveldsvoldtekte, velg ej å ikkje ta noke standpunkt i den debatten her. Men mens Odd Magnus let heile verda få sjå kor kreativ d gjeng an å ver i fotoveien, vil ej heller gå litt i motsatt retning og sleppe ut dei typiske mannen-med-mobiltelefon-i-gata-bilda. Ikkje oppstilte, fancy, unaturlige bilde. Men rett og slett uoppstilte, oppriktige, naturlige situasjonsbilde. "Kjedli" vil kanskje noken sei? Greit. Ej kjøpe den. "Herlig!" vil andre sei. Vel, takk t dej! Så, med andre ord: Kvar gong d dukka opp ett eller fleire herlig (frekke) mobilbilde, ska ej sleppe dei laus her. Du påstend kanskje at d e ei noke dristig målsetning. Jo, ej e for så vidt enig. Men kan no kanskje klare å halde ut fram t jul då i alle fall.

Avskjed

Eg er lei
av å skriva
Kva kan eg sei?
Eg vil grina!
Det tek knekken på meg
å alltid måtta oppdatera
Eg veit at no må eg
spørja "Hva skjer'a?"
Svaret, min ven
er at eg lysta har mista
Eg tek no min penn
og legg den i kista

La vida

Etter harde oppmodingar om å oppdatera vevloggen, har eg gjeve etter for presset. Då det ikkje skjer så veldig mykje å fortelja all verda om, let eg det bli med desse linjene. Men tru meg, det kjem meir! Vil du bidra til å gje meg eit meir spanande liv, så ta kontakt!

Hundeidvik...

Kva kan eg seia? Det vil vera ei fornærming mot bygda å ikkje ha med bilete av ho. Lysteikningar frå turen til Festøykollen august 2003 er difor å finne. God trivnad!

Hurra!

Ting skjer på sida her... Takka vere blogger.com, kan eg no kringkaste ein splitter ny vevlogg her på denne deilige sida. Oppdateringar kjem.
Følg med, følg med!